پاورپوینت نظام برنامه ریزی فضایی در ایران

فهرست مطالب :

---

پراکندگی جمعیت

تاریخچه‌ی اقدامات شهرسازانه در ایران

اسناد و ابزارهای برنامه‌ریزی در سطح ملی

سطوح برنامه‌ریزی

نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط با برنامه‌ریزی در سطح ملی

نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط با برنامه‌ریزی در سطح محلی

سایر نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط با برنامه‌ریزی

اسناد و ابزارهای برنامه‌ریزی در سطح ملی

اسناد و ابزارهای برنامه‌ریزی در سطح منطقه‌ای

اسناد و ابزارهای برنامه‌ریزی در سطح محلی

نظام جایگزین برنامه‌ریزی فضایی: طرح‌های ساختاری-راهبردی

فرایند تهیه و تصویب طرح‌ها

مشارکت مردم

حقوق استیناف

جمع‌بندی

قسمتی از متن :

---

پراکندگی جمعیت

جمعیت کشور به طور نسبی در استان‌های نیمه‌ی شمالی و غربی کشور متمرکز است.
1388 – طرح آمایش سرزمین، مصوب مجمع تشخیص مصلحت نظام:
پایتخت ایران باید تا سال ۱۴۰۴ از تهران به مکانی دیگر انتقال یابد.
1389 – تغییر در تقسیمات کشوری، مصوب هیأت دولت:
جداسازی استان‌های تهران و البرز و تقسیم کشور به 31 استان.
1392 – کلیات طرح انتقال پایتخت، مصوب مجلس شورای اسلامی.

تاریخچه‌ی اقدامات شهرسازانه در ایران

دوره‌ی سامانیان: ظهور مفهوم شهرداری در شهرها، که این مسئولیت را محتسب بر عهده دارد.
دوره‌ی صفویان: طراحی یک محور جدید (چهارباغ) و ایجاد میدانی وسیع به عنوان مرکز جدید شهر (نقش جهان).
    ظهور مفهوم منطقه‌بندی در سازمان فضایی شهر – جداسازی محلات مسلمان‌نشین، یهودی‌نشین، دولتمردان و ارامنه (مسیحیان).
دوره‌ی قاجار: تهیه‌ی اولین نقشه‌های شهری – 1233: نقشه‌ی دارالخلافه‌ی تهران – 1256: نقشه‌ی دارالخلافه‌ی ناصری
    پیروزی مشروطه‌خواهان – تصویب قانون بلدیه (1286)
دوره‌ی پهلوی اول:    1306 – قانون ثبت عمومی املاک              
    1310 – تهیه‌ی طرح شهر همدان توسط کارل فریش    
    1316 – تهیه‌ی نقشه‌ی جدید شهر تهران            

    1368 – برنامه‌‌ی پنج‌ساله‌ی اول توسعه
    1368 – طرح انتقال پایتخت
    1368 – تأسیس شرکت عمران شهرهای جدید؛ مکان‌یابی شهرهای جدید
    1374 – برنامه‌ی پنج‌ساله‌ی دوم توسعه
    1377 – تشکیل شوراهای اسلامی شهرها
    1379 – برنامه‌ی پنج‌ساله‌ی سوم توسعه
    1384 – برنامه‌ی پنج‌ساله‌ی چهارم توسعه
    1386 – مطرح شدن مسکن مهر

برنامه عمرانی دوم  
همانند برنامه اول شامل یک رشته طرح های دولتی بود .
محورهای توسعه کشاورزی، ایجاد امکانات زیر بنایی، ایجاد صنایع، سرمایه گذاری بخش خصوصی، توسعه آموزش و بهداشت، افزایش سطح زندگی مردم مورد توجه قرار گرفت.
این برنامه بصورت غیر جامع، سازماندهی متمرکز، و در قالب مجموعه ای از پروژه ها و جداول تهیه گردید.
سازمان برنامه 60 درصد درآمد نفت در دو سال اول و 70 تا 80 درصد آن را در پنج سال بعد دریافت کند.
در این برنامه طرحهای منطقه ای نظیر شناسایی توانمندیهای منطقه جنوب شرق ایران (سیستان و بلوچستان) و کرمان ، همچنین طرح منطقه ای خوزستان عملی گردید.
طرحهای سد دز ،شبکه توزیع برق و کشت نیشکر خوزستان و تاسیس سازمان آب و برق اجرا گردید. و از مشاورین هاروارد بهره گرفته شد.
توسعه زیر بناها در اولویت بود و کشاورزی و صنعت در اولویت های بعدی قرار داشتند.